DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING
IN DRIE VERSIES

In Nederland mag je echt alles zeggen, zeggen ze ...
... maar waarom zeggen ze dat? ...
... zelfs als ze zelf anderen uitspraken verbieden ...
... zoals linkse mensen doen


Buiten kringen als die van de politieke-correctheid en dergelijke wordt er uitsluitend met woorden van de hoogste waardering gesproken over de vrijheid van meningsuiting. Zoals: "Een noodzakelijke voorwaarde voor democratie". Bijna hetzelfde als "Een noodzakelijke voorwaarde voor beschaving".

Maar zelfs binnen de politieke-correctheid durven slechts weinigen dit al te openlijk te weerspreken. De "vrijheid van meningsuiting" is namelijk ook een geliefd wapen om vijanden van de politieke-correctheid mee om de oren te slaan, men denke binnen Europa aan de conservatieven in Polen en Hongarije, en daarbuiten Rusland. "Ze schenden de persvrijheid en daarmee de vrijheid van meningsuiting!"

Expliciete uitingen die beogen de vrijheid van meningsuiting te beperken vindt je daarom voornamelijk in wat "intellectuelere" of academische kringen.

Waarvan hier voorbeelden.

De eerste is de "gerenommeerde" socioloog Merijn Oudenampsen, hier aangehaald door de nog gerenommeerdere socioloog Leo Lucassen, die maandelijks een artikel in de "kwaliteitsmedia" heeft staan over hoe groot de waarde van immigratie wel niet is:
(Twitter.com, 21-07-2020):

Ja ja, het is met name rechts dat probeert het debat te smoren ...
   Met behulp van de vrijheid van meningsuiting ...

Het artikel dat Lucassen aanhaalt is dit (merijnoudenampsen.org, 07-05-2018, door Merijn Oudenampsen):
  Over het taboe en het vrije woord

Wat opmerkingen van mijn hand bij het seminar Free speech, democracy, populism, Universiteit van Tilburg, 4 mei 2018.

Zoals in meer academische verhandelingen wat beter kan, is het artikel puntsgewijs ingedeeld. De duidelijkheid zeer ten goede komend:
  1. Het vrije woord is niet absoluut

Laten we beginnen met de vaststelling dat het vrije woord niet absoluut is. ...

Op zich is dat een volstrekt open deur: niets is absoluut.
    Maar in de sociaal-wetenschappelijke stroming waarin Oudenampsen verkeert is dat laatste absoluut niet waar: de Vrijheid van Godsdienst, de "Universele Verklaring van de Rechten van de Mens" in zijn vele vormen zoals "de Mensenrechten", de "Moraal" van die stroming, het "Fatsoen" van die stroming, enzovoort, worden als niets anders gepresenteerd dan als Absolute Waarden.
    Kortom: voor politiek-correcten is de vaststelling dat iets niet absoluut is, een keuze. En een bepaling van rangorde: de vrijheid van meningsuiting wordt in ieder geval impliciet als minder belangrijk gezien dan de vrijheid van godsdienst.
    Misschien verstrekkende conclusies uit een eerste stelling, maar, zoals vrijwel altijd, is de rest van het betoog een bevestiging ervan:
  ... Het is per definitie ingeperkt. Om te beginnen door juridische normen. Denk aan wetgeving op het gebied van groepsbelediging of haatzaaien, of smaad en laster.

Eerst de makkelijke gevallen: smaad en laster gaan over zaken aangaande individuen, en hebben niets met deze maatschappelijke discussie te maken.
    Dan groepsbelediging. Dat staat inderdaad in het wetboek van strafrecht en dient daar onmiddellijk uitgehaald te worden wegens in strijd met de grondwet en nog principiëler het rechtsbeginsel dat iedereen voor de wet gelijk is. Oftewel: je kan geen beroep doen op het lidmaatschap van een groep om je extra beledigd te voelen ten opzichte van anderen.
    Bovendien is "belediging" een dusdanig subjectief verschijnsel dat ook dit uit wetten geschrapt moet worden.
    Dat dit staat in de wet is onder invloed van de politieke en maatschappelijke druk van de politieke-correctheid, oftewel: dit is uiteindelijk een cirkelredenatie of petitio principii: wat je wilt betogen staat al in de aannames.
    Hetzelfde geldt voor haatzaaien: dat is óf individueel en dus hier niet ter zake, óf een groepsgebeuren en daarvoor geldt het voorgaande.
    Volgende gevallen:
  ... Zo is er ook wetgeving op het gebied van seksuele intimidatie of discriminatie op de werkvloer die werkgevers verplicht bepaalde basale normen op het werk te handhaven. ...

Ook deze hebben niets met de vrijheid van meningsuiting in het openbare maatschappelijke debat te maken.
    Het noemen van deze ongeldige voorbeelden toont de zwakte van de positie, natuurlijk.
    En dit gaat nog door:
  ...Het vrije woord is dus niet per se emancipatoir van karakter. ...

Herhaling.

  ... Het kan ook de uitdrukking van een machtsrelatie zijn, zoals een werkgever die zijn secretaresse voortdurend seksuele toespelingen maakt. ...

Herhaling.
  ...  In tegenstelling tot de absolute inperking van de vrije meningsuiting is deze relatieve inperking niet inherent problematisch en autoritair....

Herhaling.
  ... Het kan in sommige gevallen mensen juist beschermen tegen de mogelijkheid van machtsmisbruik die in het vrije woord besloten ligt.    ...

Herhaling.
    Plus de introductie op terloopse wijze van een nieuwe stellingname:
  De vrijheid van meningsuiting kan leiden tot machtsmisbruik.

Op volstrekt willekeurige uitspraak, welke willekeur simpel is aan te tonen is met wat soortgelijke versies:
  De vrijheid van meningsuiting kan leiden tot diefstal.
De vrijheid van meningsuiting kan leiden tot verkrachting.
De vrijheid van meningsuiting kan leiden tot moord.

Of ook wel:
  De vrijheid tot het publiceren van de stelling dat de vrijheid van meningsuiting kan leiden tot machtsmisbruik kan leiden to machtsmisbruik door degene die die stelling publiceert.

Enzovoort.
    Oftewel:de stelling ...
  De vrijheid van meningsuiting kan leiden tot machtsmisbruik.

... kan niet rationeel onderbouwd worden, en is dus een uiting van emotie.
    Afkeer.
    Welke, blijkt later.
    Volgende alinea:
  ...    Aan de andere kant is het vrije woord op een veel alledaagsere manier beperkt. Namelijk door de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen ...

Gevolgd door een hele alinea met uitwerking hiervan.
    Dit is een cirkelredenatie op verbijsterend niveau - hier staat (gebruik: dominante normen en waarden = dominante meningen) - eerste stap:
  De vrijheid van meningsuiting is beperkt omdat de vrijheid van meningsuiting is beperkt.

Maar wat natuurlijk gewoon datgene is wat de auteur wil:
  De vrijheid van meningsuiting moet beperkt worden omdat de vrijheid van meningsuiting wordt beperkt.

Met hierdus een overkoepeling van alle voorgaand gegeven voorbeelden met dat 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' - wat afgekort kan worden tot "fatsoensnormen". 
    Oftewel de laatste stelling kan wat explicieter geformuleerd worden als:
  De vrijheid van meningsuiting moet beperkt worden door fatsoennormen omdat de vrijheid van meningsuiting wordt beperkt door fatsoennormen.

Waarmee tevens een complete samenvatting is gegeven van alle voorgaande argumenten, omdat zaken als 'groepsbelediging' en 'haatzaaien' natuurlijk ook niets anders zijn dan fatsoensnormen.
    Hier de rest van de alinea die alleen herhaling is:
  ... door basale codes van fatsoenlijk gedrag. Op politiek gebied zijn er bepaalde ideeën die breed geaccepteerd zijn en andere ideeën die als controversieel en zelfs als gevaarlijk worden gezien. Er is de bekende theorie van het Overton window, een bandbreedte van opinies die in een bepaalde tijd en context als redelijk en acceptabel worden gezien. Die bandbreedte verschuift door de tijd heen. Hoe wij vandaag de dag spreken over culturele verschillen bijvoorbeeld, is anders dan hoe wij dat twintig jaar geleden deden of hoe men in de jaren dertig daarover sprak. Het spreken, zo stelt de Franse filosoof Michel Foucault in L’ordre du discours, is altijd verweven met machtsverhoudingen. De discursieve orde, om Foucaults terminologie te gebruiken, is geen vrije, open en horizontale ruimte. Deze is altijd al gestructureerd en gecontroleerd, bovenal door de beroepsgroepen die een poortwachterfunctie vervullen (politici, journalisten, academici). Het vrije woord is per definitie een relatief begrip.    ...

Met weer een open deur als slot: alle begrippen zijn relatieve begrippen, dus inclusief alles gehanteerd door deze auteur.
    Conclusie uit de eerste sectie: De auteur vindt dat de vrijheid van meningsuiting, zijnde de vrijheid van meningsuiting in het openbare maatschappelijke debat, beperkt moet worden, maar geeft geen voorbeelden uit het openbare maatschappelijke debat.
    Volgende sectie:
  2. De constructie van het taboe

Veel van het publiek debat over het vrije woord gaat feitelijk over deze laatste, meer alledaagse beperkingen. ...

Deze zin hoort bij het vorige punt. Maar dient als introductie bij weer een voorbeeld:
  ... Denk aan de opiniemakers die op televisie of in de krant hun betoog openen met “je mag het niet zeggen ... ”.

Oftewel: er zijn mensen die stellen dat je bepaalde dingen niet mag zeggen.
    De vraag is: waarom worden mensen die zeggen dat je bepaalde dingen niet mag zeggen hier apart genoemd, want volgens de auteur is het zo dat je bepaalde dingen niet mag zeggen, dus waarom die mensen aanhalen als je het zelf ook vindt.
    Maar direct erop blijkt dat die mensen die constateren dat je bepaalde dingen niet mag zeggen toch niet behoren tot dezelfde groep als de auteur:
  ...  “je mag het niet zeggen, maar…”. Waarna veelal een verhaal volgt over islam, over immigratie, over de nationale identiteit, over het vrouwelijke ambitieniveau en zo voort.

Oftewel: hier nog meer voorbeelden van zaken waar de vrijheid van meningsuiting over zou kunnen gaan, naast:
  ... seksuele intimidatie ... discriminatie op de werkvloer ... een machtsrelatie ... seksuele toespelingen ... machtsmisbruik ...

En als het gaat over over
  ... islam ... immigratie ... nationale identiteit... het vrouwelijke ambitieniveau en zo voort.

... laat een bepaalde groep mensen hun uitspraken voorafgaan door:
  ... “je mag het niet zeggen, maar ... ”.

Oftewel: die bepaalde groep laat hun uitspraken voorafgaan door de mening van de auteur, namelijk dat de vrijheid van meningsuiting beperkt zou moeten worden, in combinatie met hun kennelijke bewering dat die beperking reeds ingevoerd is.
    Wat ook een stelling is van de auteur, volgende uit dit:
  ...    Aan de andere kant is het vrije woord op een veel alledaagsere manier beperkt. Namelijk door de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen ...

Dat dus zijnde die fatsoensnormen.
    Dus wat die mensen zeggen: is "Volgens de fatsoensnormen mogen we dit niet zeggen, maar ..."
    Geheel volgens de regels van de auteur.
    En toch is de auteur het daar niet mee eens:
  ... De meest algemeen geaccepteerde manier om iets te zeggen, zo lijkt het soms, is door eerst te stellen dat je het niet mag zeggen. ...

Nee. De vertaling naar de werkelijkheid:
  Een veelvoorkomende manier om iets te zeggen dat ingaat tegen 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen ' is door eerst te stellen det het ingaat tegen 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen'.

Gevolgd door een expliciet voorbeeld:
  ... Het gaat dan niet om het feit dat het juridisch verboden zou zijn om bijvoorbeeld te zeggen dat vrouwen minder ambitieus zijn... Het gaat om een gevestigde sociale norm.    ...

Precies. Het is niet juridisch verboden om dat te zeggen, maar de 'gevestigde sociale norm' is dat je dat niet mag zeggen.
    En 'gevestigde sociale norm' is natuurlijk een synoniem van 'dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' oftewel de "fatsoensnormen".
    Overigens: als je wetenschap wilt bedrijven, is één van de allereerste voorwaarden dat je duidelijk opschrijft welke begrippen je gaat hanteren, en voor hetzelfde begrip steeds dezelfde woorden gebruikt. In de algebra is dat de eerste regel, wiskundig afgekort tot A = A . Oftewel B ≠ A . Oftewel: gebruik niet 'gevestigde sociale norm' én 'dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' voor iets dat is "fatsoensnormen", of zeg vooraf dat je "fatsoensnormen" gebruikt en dat die andere twee dingen hetzelfde zijn.
    Maar dat wordt zelden tot nooit gedaan, door sociologen, omdat dan razendsnel zal blijken dat hun argumenten niet kloppen - met elkaar en met de werkelijkheid.
   In dit geval: als je die andere begrippen definieert als "fatsoensnormen", kan iedereen onmiddellijk zien dat dat redelijk willekeurige normen zijn en absoluut niet geldig voor algemene waardeoordelen, maar alleen voor oordelen van wat jij persoonlijk van de dingen vindt.
   "Fatsoen" is persoonlijke willekeur, tenzij je vooraf definieert welke "fatsoensregels" je hanteert.
    Maar die regels en die willekeur worden wel heel vaak gaandeweg duidelijk.
    En zo ook hier, want in het laatste citaat is wat weggelaten:
  ... Het gaat dan niet om het feit dat het juridisch verboden zou zijn om bijvoorbeeld te zeggen dat vrouwen minder ambitieus zijn, zoals Thierry Baudet onlangs beweerde.  ...

Precies: Dus Thierry Baudet behoort niet tot 'de gevestigde sociale norm' en 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen'.
    Gevolgd door:
  ... Het beroep op de vrijheid van meningsuiting wordt hier gebruikt om een controversiële – vaak rechtse – mening naar voren te schuiven  ...

Oftewel: rechtse meningen in het algemeen behoren niet tot 'de gevestigde sociale norm' en 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen'.
    Waar dus ook zonder meer staat:
  Het 'de gevestigde sociale norm' en het 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' zijn niet rechts.

Of, enigszins zwart-wit:
  Het 'de gevestigde sociale norm' en het 'de dominante normen en waarden die ons gedrag bepalen' zijn links.

Of:
   De fatsoensnormen zijn links.

Onverkort en zonder vervorming volgt dit dus in feite uit het betoog van Oudenampsen tot nu toe.
    En omdat de fatsoensnormen links zijn, moet je de vrijheid van meningsuiting beperken tot die uitspraken die voldoen aan de linkse normen.
    Neem dit laatste aan, en het hele artikel tot nu toe leest achter elkaar door als een uitwerking hiervan. Leestijd: drie seconden.
    Beginnend met:
  1. Het vrije woord is niet absoluut

Laten we beginnen met de vaststelling dat het vrije woord niet absoluut is, en moet voldoen aan de linkse normen.

Punt.
    De rest is dan volstrekt overbodig.
    Want het kan evenzeer redelijk beredeneerd worden als "In den beginne schiep God Hemel en Aarde".

Waarna je de rest zou kunnen laten zitten, maar daarin komen nog wat linkse tactieken voor om de macht van de linkse fatsoensnormen in de politieke-correctheid te verstevigen.

Dus nog maar even verder, met wat er volgt op het laatste citaat:
  ... Het beroep op de vrijheid van meningsuiting wordt hier gebruikt om een controversiële – vaak rechtse – mening naar voren te schuiven en kritiek daarop af te weren. ...

Nee. De werkelijkheid:
  Het beroep op de vrijheid van meningsuiting wordt gebruikt om een controversiële – vaak rechtse – mening naar voren te schuiven en de respons dat je dat niet mag zeggen af te weren.

Het gaat er de 'controversiële – vaak rechtse – mening' juist om om kritiek uit te lokken. Maar die kritiek komt nooit op de 'controversiële – vaak rechtse – mening', maar op het feit dat die  'controversiële – vaak rechtse – mening' überhaupt verkondigd wordt.
    Een  'controversiële – vaak rechtse – mening' is "Ik ben tegen immigratie", en de respons van "de fatsoensnormen" is niet "Ik ben voor immigratie', maar "Dat mag je niet zeggen".
    Of als ze wat meer tijd en/of ruimte en/of zin hebben: "Dat mag je niet zeggen want daarmee beledig je immigranten".
   Of als ze nog wat meer tijd en/of ruimte en/of zin hebben: "Dat mag je niet zeggen want daarmee beledig je immigranten en immigranten hebben een kleurtje en dus ben jij een racist".
    Oudenampsen zegt het nog een keer:
  ...    Vrijheid van meningsuiting wordt hier in feite gebruikt om een politiek meningsverschil te framen als een oppositie tussen waarheid en taboe.

Terwijl de werkelijkheid is:
  De fatsoensnormen worden hier gebruikt om in een politiek meningsverschil het gebruik van de vrijheid van meningsuiting door rechts te framen als onfatsoenlijk.

Gevolgd door:
  ... We verschillen niet van mening over hoe we de islam en de Koran politiek interpreteren ...

Nee: we verschillen juist wél in hoe we de islam en de Koran politiek interpreteren.
  ... er is een (rechtse) waarheid over de islam en er is een (links) taboe om dat niet te willen benoemen.

Wat is:
  Er is een rechtse visie op de islam en er is een links taboe om dat niet te willen benoemen en dus helemaal niet te willen bediscussiëren.

Want beledigend voor moslims.
    Die daar inderdaad door beledigd zijn.
    En:
  ... Het westen is superieur, maar de cultuurrelativisten en progressieve gutmenschen vinden het onbeleefd als je zegt dat dit niet zo is.    ...

Wat is:
  Het westen functioneert veel beter, maar de cultuurrelativisten en progressieve gutmenschen willen verbieden als je zegt dat dit zo is.

Wat zo open een deur is als maar kan.
    Wat ook door de "niet-westelingen" dagelijks wordt bevestigd door met zijn miljoenen tegelijk aan de poorten naar het westen te staan dringen.
    Zie hoe Oudenampsen voortdurend moet schipperen tussen leugens verkondigen of contradicties debiteren.

Waarna Oudenampsen nog een paar keer iets doet wat in het voorgaande dus ook al een gemeenschappelijke achtergrond is: het omkeren der dingen. Het bouwen van een spiegeluniversum:
  ...    Iets framen als een taboe in plaats van een politiek meningsverschil heeft een aantal voordelen ...

Draai dit zelf maar om.
    En:
  4. Waarom het discours over ‘politieke correctheid’ zo krachtig is.

Wat is:
  Waarom het discours van de ‘politieke correctheid’ zo krachtig is.

Wat is een tautologie: politieke-correctheid kan alleen maar krachtig zijn, want 'politieke-correctheid' is het opleggen van bepaalde meningen aan iedereen en je kan alleen bepaalde meningen opleggen aan iedereen als je krachtig bent.
    Zoals in: als je de media beheerst.
    Wat overigens op een heel grappige manier ontmaskerd wordt. Want hier is nog een keer prominent Lucassen (Twitter.com, 16-07-2020):

Nou, dat kan toch niet duidelijker gezegd worden: Leo Lucassen stelt hier onomwonden dat met zijn titel van sectie 4 Merijn Oudenampsen uit zijn nek kletst

Bij nalezen blijkt er nog één voorbeeld van Oudenampsen gemist te zijn (uit sectie 2), maar dat is een gelukkig toeval want het blijkt ook meteen het belangrijkste, en wordt dus maar apart behandeld. Het is dit:
  ...    De bekendste casus is natuurlijk het debat over integratie en de vraag of daar nu sociaal-economische (werk, opleiding) of sociaal-culturele factoren (islam, dorpscultuur van landen van herkomst) doorslaggevend in zijn. ...

Over dat 'De bekendste' kan al gediscussieerd worden: je zou het ook 'De enige' kunnen noemen.
    Maar de grotere vervalsing zit in 'het debat over integratie'.
    Dit is helemaal niet meer 'het debat over integratie'. Het 'het debat over integratie' is dit:
  Ligt de oorzaak van de aanzienlijke tot grote sociaal-economische achterstanden van zwarten en moslims aan discriminatie en racisme, of aan eigen sociaal-culturele factoren zoals islam, winti, dorpscultuur, identiteitspolitiek, enzovoort.

Welk debat niet gevoerd wordt.
    Welk debat niet gevoerd wordt, omdat ...
  De oorzaak van de aanzienlijke tot grote sociaal-economische achterstanden van zwarten en moslims ligt aan eigen sociaal-culturele factoren zoals islam, winti, dorpscultuur, identiteitspolitiek, enzovoort.

... volstrekt taboe is.
    Als vervolg op het feit dat er absoluut geen enkele vrijheid van meningsuiting bestaat rond het idee dat culturen ongelijk zijn, en ongelijk presteren.
    Wat een taboe is en geen discussie, omdat iedereen die ongelijkheden op globale schaal met eigen ogen kan constateren, door naar nieuwsuitzendingen te kijken of kranten te lezen
    En dit is de belangrijkste discussie rond de vrijheid van meningsuiting, om twee redenen: ten eerste zal zonder erkenning van een bestaand probleem dat probleem niet opgelost worden.
    En ten tweede: omdat van die bestaande aanzienlijke tot grote sociaal-economische achterstanden nu de gewone blanke Nederlanders de schuld krijgen, en die zullen daar op een gegeven moment, op wat voor manier dan ook, tegen in opstand komen.


Een tweede discussie "op niveau". Het voorlopige middelpunt is Volkskrant-columnist Max Pam, die op het internet is beschuldigd van racisme, net als de Volkskrant.
    Op zich is de racisme-beschuldiging iets dat vrijelijk gehanteerd wordt door "de linkse mening", en "de zwarte mening" bestaat uit nauwelijks iets anders.
    Maar die beschuldiging treft voornamelijk, of eigenlijk uitsluitend, "rechtse" mensen.
    Max Pam geldt als "links".
    Net als de Volkskrant, waain Pam zijn column heeft

En geheel volgens de alhier gegeven regels omtrent de vrijheid van meningsuiting, blijkt het beschuldigen van racisme richting rechts iets heel anders dan het beschuldigen van racisme richting links.

Eerst de aanleiding, beschreven door het slachtoffer (de Volkskrant, 12-08-2020, column door Max Pam):
  Racisme als beschuldiging

...    Vorige maand schreef ik op deze plek twee stukjes over empathie. Daar stond werkelijk geen onvertogen woord in, maar het kwam mij op Twitter te staan op de volgende tweet van Sybren Kooistra: 'Empathie (met zwarte mensen) is gevaarlijk. Het is empathie van anti-racisten die ze gewelddadig maakt. En de waardering voor zwarte kunstenaar is niet rationeel. Uw doorsnee racistische column in de Volkskrant van vandaag komt van Max Pam.'

Dat is een weergave van mijn stuk die werkelijk nergens op slaat. Behalve dat ik ervan word beschuldigd een racistische column te hebben geschreven, krijgt de Volkskrant het verwijt dagelijks een racistisch stuk te publiceren. ...

Je kunt ook daar je schouders over ophalen, maar de heer Kooistra was voormalig campagnechef van Jesse Klaver (GroenLinks) en deed, naar eigen zeggen, tot voor kort iets soortgelijks voor de Europese Groenen. Ik besloot daarom eens uit te zoeken of je in Nederland iemand zo maar, zonder verdere verklaring, een racist mag noemen. Daartoe raadpleegde ik enige experts en ten slotte deed advocaat Peter Plasman namens mij aangifte van belediging bij het 'Arrondissementsparket Amsterdam, t.a.v. de Edelachtbare Heer mr. J.H.A. Steenbrink, plv hoofdofficier van Justitie'.

Volgens artikel 266 van het Wetboek van Strafrecht is belediging een misdrijf, waarvoor je ten hoogste drie maanden kunt krijgen, zo heb ik begrepen. Voorlopig gaat het mij daar niet om. Ik wil graag uitgezocht hebben of de racismebeschuldiging inmiddels zo gemeengoed is geworden dat het niets meer voorstelt. En ook wil ik graag uitgelegd krijgen wat racistisch is aan mijn stuk en welke racistische stukken er nog meer dagelijks in de Volkskrant staan. ...

Tja, dat is een onverwachte manoeuvre, vermoedelijk, voor de huidige beschuldiger, de heer Kooistra, omdat je tot nu toe van racisme kon beschuldigen zonder dat er ooit van iemand de vraag kwam om die beschuldiging te substantiveren. Behalve bij sommige "rechtse" slachtoffers maar die hebben geen stem in de openbaarheid van de reguliere media. Die komen niet verder dan "het internet".

Maar het stuk van Pam kan gezien worde als een beschuldiging richting de heer Kooistra, en die moest dan ook de gelegenheid tot een weerwoord worden geboden. Eerst even het hele stuk omdat er op alle aspecten verderop terug wordt gekomen, en het noodzakelijk is ook de onderlinge samenhang te zien (de Volkskrant, 18-08-2020, door Sybren Kooistra, heeft een campagnebureau en is voormalig Volkskrant-journalist):
  Laat je horen, maar verwacht tegenspraak

In het verhitte Nederlandse debat over racisme en BlackLivesMatter schuilt iets hypocriets.

Het recht op vrijheid van meningsuiting garandeert dat politici, journalisten, columnisten, activisten en burgers in het algemeen zonder vrees voor vervolging hun mening tot uitdrukking kunnen brengen. Maar wanneer je van dat recht gebruikmaakt, moet je leven met tegenspraak. Dat een columnist van deze krant mij aanklaagt omdat ik een recente column van hem racistisch heb genoemd, is dan ook wrang.

Er zijn recent veel woorden gewijd aan de zogenaamde 'cancel culture'. In een open brief in De Telegraaf, mede ondertekend door Thierry Baudet, stond geschreven dat 'we de vrijheid van meningsuiting niet moeten laten kapen door [...] radicale groepen die (institutioneel) racisme zeggen te willen bestrijden'.

De open brief toont de hypocrisie in het verhitte Nederlandse debat. Enerzijds zijn er minderheden − jonge vrouwen, mensen van kleur, mensen met een immigratie achtergrond − die van hun vrije meningsuiting gebruikmaken om racisme en seksisme te benoemen. Anderzijds zijn er vertegenwoordigers van de dominante witte en mannelijke groep in Nederland die, zich beroepend op de bescherming van de vrije meningsuiting, eisen dat die tegenspraak wordt beteugeld.

Diezelfde hypocrisie heeft ook de Volkskrant bereikt. 22 juli jl. verscheen een column van de hand van Max Pam in de krant met de kop 'Tegen empathie'. Daarin filosofeert hij over het nut van empathie, beginnend en eindigend met zinnen over hoe witte mensen zich verhouden tot zwarte mensen in Nederland. Hitler beriep zich ook op empathie, zo stond geschreven. Empathische mensen zouden 'over het algemeen' agressiever zijn, zo stond geschreven. Dát zou het omtrekken van standbeelden door antiracisten kunnen verklaren, zo stond geschreven.

Op Twitter, waar ik vaker tegenspraak bied omdat ik hoop dat de krant, mijn oude krant, er beter van wordt, noemde ik het een racistisch stuk. Geschreven en gemaakt voor mensen die of niet willen dat onze samenleving fundamenteel verandert in een samenleving waarin iedereen vrij is, of niet voorbij hun eigen geprivilegieerde positie kunnen kijken. Als reactie op mijn tweet schreef Pam in zijn meest recente column dat hij juridische stappen heeft ondernomen en in zijn naam Peter Plasman aangifte heeft laten doen. Dat is wrang.

De discussie over de vrijheid van meningsuiting, in een tijd waarin minderheden van zich laten horen en extreemrechts steeds scherpere woorden kiest, speelt in veel landen. In een buitengewoon emotionele speech, toen de discussie over de vrijheid van meningsuiting ook aanzwol in Duitsland, zei Angela Merkel dat wanneer je de vrijheid bezigt om je mening te uiten, 'je moet leven met het feit dat er tegenspraak zal zijn'.

In dezelfde speech gaf Merkel te kennen dat er grenzen zijn aan de vrijheid van meningsuiting en dat we ons hebben te verzetten tegen het misbruik van die vrijheid om haat te spuien. Ze noemde daarbij geen namen en rugnummers, maar het was duidelijk dat het haar ging om de xenofobe en racistische retoriek van AfD, de Duitse evenknie van FvD en PVV.

Dat verzet neem ik ter harte. En mede daarom maak ik gebruik van mijn vrije meningsuiting om het te benoemen wanneer de krant, met honderdduizenden abonnees, racistische meningen afdrukt. Want het staat iedereen vrij zijn mening te uiten. Het hoeft alleen niet altijd te worden afgedrukt en het verdient hoe dan ook tegenspraak. Black Lives Matter en dat zou de krant moeten omarmen.

Als je als columnist niet wil horen dat je columns racistisch zijn, moet je geen aangifte doen maar stoppen met het schrijven van racistische columns. Dat lijkt me sowieso het beste voor een krant.

Oftewel: Kooistra herhaalt zijn beschuldigingen, en plaatst ze in zijn eigen context. De context van de Black Lives Matter-beweging en alles dat daar bij hoort, met een door leiders uitgesproken marxistische en revolutionaire basis.

De details. Te beginnen natuurlijk met wat heeft Pam nu in concreto gedaan heeft, volgens Kooistra. Daarvoor moeten we naar het midden van zijn stuk
  ... een column van de hand van Max Pam in de krant met de kop 'Tegen empathie'. Daarin filosofeert hij over het nut van empathie ... Hitler beriep zich ook op empathie, zo stond geschreven. Empathische mensen zouden 'over het algemeen' agressiever zijn, zo stond geschreven. ...

Nou, dat is niet alleen gewoon een standpunt, het is gewoon een verdedigbaar standpunt, en er is zelfs spontaan een prima verdediging bij te verzinnen: empathie is een emotie, dus mensen met veel empathie hebben vast ook veel meer emotie in het algemeen (in iedere geval gemiddeld over grotere groepen), en mensen die veel emoties hebben, hebben dus ook veel meer de emotie van agressie (dat dat een emotie is, is een waarheid als een koe), dus mensen met veel empathie zijn vermoedelijk ook mensen die meer agressief zijn.
    Wat Pam natuurlijk allemaal niet opschrijft, want het is een column dus het moet met "Lange halen, snel thuis", maar wel van een pakkend voorbeeld voorziet.
    Conclusie: hierin is voor geen greintje racisme te ontdekken.
    Maar dan Pam's vervolgzin, zoals gelezen door Kooistra:

  ... Empathische mensen zouden 'over het algemeen' agressiever zijn, zo stond geschreven. Dát zou het omtrekken van standbeelden door antiracisten kunnen verklaren, zo stond geschreven. ...

Nou, dat is slechts dus een specifiek geval, door Pam ingevuld in een geldige redenatie. Zelfs met het noodzakelijke voorbehoud (het 'kunnen'): geen enkele geldige redenatie levert voor alle in te vullen gevallen een geldige conclusie, want dat geldt alleen in de wiskunde, en niet in het gewone leven.
    Dus ook in die zin zit absoluut geen racisme.
    Wat wel kan, is dat het keuze van het specifieke geval racistisch is.
    Daarvoor moeten we dus kijken naar dat specifieke geval.
    Dat specifieke geval is: 'antiracisten'.
    En daarin komt wel de woordstam "ras" voor, maar in de genoemde combinatie kan dit slaan op alle rassen.
    Dan moet je dus naar de praktijk kijken, en dan blijkt 'antiracisten' te slaan op alle mogelijke rassen.
    Dus de de keuze van dit specifieke geval door Pam, 'antiracisten', is ook absoluut geen racisme.
    Verder dus.

Maar dat 'verder' is er niet. Dit is alles dat Kooistra te berde te brengen heeft, dienaangaande. De volgende alinea gaat over het feit dat hij dit racistisch noemt.

Wat dus ten onrechte is.

De beschuldiging van racisme is ten onrechte, en dus een strafbaar feit.

Wat later in zijn stuk herhaalt Kooistra de beschuldiging, maar dan in de richting van de Volkskrant in het algemeen:
  ... daarom maak ik gebruik van mijn vrije meningsuiting om het te benoemen wanneer de krant, met honderdduizenden abonnees, racistische meningen afdrukt. ...

Of dit een strafbaar feit is, is niet bekend, want het betreft geen natuurlijk persoon. Maar dat is dus de zorg van de Volkskrant.

Dit dus aangaande de beschuldigingen op zich.

Dan over het principiële punt: de vrijheid van meningsuiting. Hier Kooistra in het begin:
  Het recht op vrijheid van meningsuiting garandeert dat politici, journalisten, columnisten, activisten en burgers in het algemeen zonder vrees voor vervolging hun mening tot uitdrukking kunnen brengen. Maar wanneer je van dat recht gebruikmaakt, moet je leven met tegenspraak. Dat een columnist van deze krant mij aanklaagt omdat ik een recente column van hem racistisch heb genoemd, is dan ook wrang.    ...

Oftewel: "Links moet alles kunnen zeggen".
    En verderop:
  ... In een buitengewoon emotionele speech ...
   ... gaf Merkel te kennen dat er grenzen zijn aan de vrijheid van meningsuiting en dat we ons hebben te verzetten tegen het misbruik van die vrijheid om haat te spuien. Ze noemde daarbij geen namen en rugnummers, maar het was duidelijk dat het haar ging om de xenofobe en racistische retoriek van AfD, de Duitse evenknie van FvD en PVV.    ...

Oftewel: "Rechts moet het zwijgen worden opgelegd".

En het laatste citaat maakt ook duidelijk waar meer specifiek dat "links" en "rechts" hier op slaan: voor of tegen allochtone immigratie, en voor of tegen westerse cultuur of allochtone cultuur.

Oftewel samengevat in termen van de vrijheid van meningsuiting: "De zwarte globalistische retoriek mag, en de blanke antiglobalistische retoriek mag niet".

Een zoveelste voorbeeld van de hier al geconstateerde "Linkse vrijheid van meningsuiting".


En toen werd het extra interessant, omdat de hoofdredacteur van de Volkskrant er zich mee ging bemoeien. Zijn inbreng heeft meerdere aspecten, en eerst halen we dat eruit dat direct over de vrijheid van meningsuiting gaat (de Volkskrant, 22-08-2020, rubriek De week van de hoofdredacteur, door Pieter Klok):
  Racisme

Mag je iemand zomaar een racist noemen of een uitlating als racistisch kwalificeren? Columnist Max Pam heeft aangifte gedaan om die vraag beantwoord te krijgen.    ...

En zijn directe reactie op de inhoud van de beschuldiging:
  ...    De beschuldiging dat de columns van Max Pam racistisch zijn, is absurd en absurde uitlatingen kun je in het algemeen maar het best negeren. ...

Natuurlijk verschillen de meningen over 'absurd' evenzeer als de meningen in het algemeen verschillen, en de meningen van de heer Klok van de Volkskrant vallen even makkelijk onder 'absurd' door gewoon maar even je gezichtpunt te veranderen van politiek-correct naar realistisch.
    Maar de meningen van de heer Klok mag en kan je beslist niet negeren want die zijn het publicatiebeleid van de Volkskrant - een beleid waarvan genoeg mensen vinden dat het absurd is, als in: zijnde een volkomen verwrongen weergave van de maatschappelijke werkelijkheid waarin de multiculturele samenleving een intermenselijk paradijs is dat onschatbaar veel goeds heeft gebracht.
    Dus door met de heer Klok:
  ... Er staan geen racistische columns of uitlatingen in de Volkskrant, tenzij je er een andere definitie van racisme op na houdt dan Van Dale voorschrijft. ...

Nu zijn de officiële definities van "racisme" tegenwoordig volkomen aangepast aan de maatschappelijke standaardnormen, en die maatschappelijke standaardnomen zijn van de soort "volkomen politiek-correct".
    Dus daaraan kan je ook niet meer refereren zonder expliciet te worden.
    Volgens het begrip "racisme" zoals gehanteerd door het gezonde verstand, namelijk: "Het benadelen of bevoordelen van een groep uitsluitend op grond van ras", zijn bijvoorbeeld de columns van Harriet Duurvoort in de Volkskrant sterk racistisch.
    Goed, volgens Klok is de Volkskrant dus absoluut niet racistisch, terwijl Kooistra dat wel beweert. Dus concludeert Klok:
  ... Voor sommigen is het blijkbaar al racistisch als je kritische kanttekeningen plaatst bij de Black Lives Matter-beweging en de strijd tegen racisme niet volmondig steunt.    ...

Dat 'sommigen' zijnde de Black Lives Matter-beweging zelf en alles dat die beweging steunt.

Hier wordt Klok dus gedwongen tot een keuze: meegaan met de Black Lives Matter-beweging en aanhang, met de consequentie zelf een racist te zijn, of, op dit punt in ieder geval, afstand nemen van die beweging.
    Klok kiest voor het laatste:
  ... Maar het gebruik van het woord 'racisme' of 'racist' kent ook een risico. Door een column als racistisch te kwalificeren, zeg je in wezen dat die nooit geschreven of gepubliceerd had mogen worden.    ...
    Valt het niet onder de vrijheid van meningsuiting om er een eigen definitie van racisme op na te houden? In principe wel, maar wij hebben als krant de plicht om aan de officiële definitie vast te houden. Het is prima om een debat te hebben over de vraag wat racisme precies is, maar daarbij moet wel voor ogen worden gehouden dat racisme een strafbaar feit is. Een column of een mens zonder uitgebreide onderbouwing tot racistisch bestempelen is daardoor niet in de eerste plaats een meningsuiting, maar vooral een poging de vrijheid van meningsuiting van een ander te beperken.

Niets meer en niets minder.

Dus zodra je, vanuit welk oogpunt dan ook, afstand neemt van Black Lives Matter en soortgelijke stromingen is het uiterst simpel. Je belandt onmiddellijk op het terrein van de normale definities van dingen als vrijheid van meningsuiting. Waarin beschuldingen van "racisme" en natuurlijk ook "fascisme", en met slecht de minimale hoeveelheid rek die van 'extreemrechts" en met wat meer rek die van "populisme", pogingen zijn om de andere partij de mond te snoeren. Met als gemeenschappelijke hoofdthema: ze gaan niet in op de concrete op de maatschappij slaande uitspraken, maar gaan over "principes". "Moraal". "Mensenrechten". En dergelijke.

Wat Kooistra doet, is hetzelfde als Oudenampsen hierboven heeft gedaan. De ene zegt het zus, en de ander zegt het zo, maar allen binnen die beweging is het hen te doen om dat ene ding: de mening van hun oppositie uit de media te houden. Het zwijgen op te leggen.
    Wat ook wel is gaan heten de "cancel culture".
    Of dus in de nette bewoordingen: het beperken va de vrijheid van meningsuiting op grond van politieke stellingnames.

Het een verbaal fascisme, zoals uitgebreid geïllustreerd door George Orwell in zijn boeken.

Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant en uiterst zo niet rabiaat politiek-correct, constateeert dat op zijn minst een subbeweging van die politieke-correctheid zich schuldig maakt aan het aantasten van de vrijheid van meningsuiting.

Dat is natuurlijk al winst nummer één. Maar er staat nog veel meer. Namelijk de reden dat deze doodszonde begaan wordt.

Wat natuurlijk van eminent belang is, om namelijk de verdere verspreiding van de kwaal te voorkomen.

Die reden staat er natuurlijk niet direct, en je moet er zelfs voor terugwerken in het artikel, dat wil zeggen: beginnen met het slot. Waar aan het begin van de laatste alinea dit staat:
  ...    Het hoogst belangrijke debat over de structurele achterstelling van mensen van kleur ...

Waarin twee dingen gesteld worden:
  1: Mensen van kleur hebben een achterstand (bedoeld vermoedelijk: maatschappelijk en economisch).
  2: De achterstand van mensen van kleur wordt actief veroorzaakt door "mensen niet van kleur".
    Welke laatste je op vele manieren kan verwoorden, beginnende met:
  - "Blanken discrimineren gekleurden".
  - "Blanken zijn racisten".
  - "Nederland is institutioneel racistisch".
  - "Nederland is systemisch racistisch".
Enzovoort.
    Natuurlijk zijn dit allemaal uitspraken van het niveau: "meningen".
    Of 'beweringen'.
    Met geen enkele andere werkelijkheidwaarde dan de overtuigingen in de hoofden van degenen die die uitspraken doen en degenen die ze ondersteunen.

Er is één en slechts één grond om alle uitspraken dus ook deze die uitspraken meer waarde toe te kennen dan volstrekt willekeurige persoonlijke meningen, namelijk door te wijzen op zaken in de (maatschappelijke) werkelijkheid.

Waarna anderen over de aangewezen zaken hun eigen meningen mogen geven.
    Zodat er een discussie ontstaat.
    Een discussie over wat je ZIET in de maatschappelijke werkelijkheid.

Dit is de oneindig grote waarde van de vrijheid van meningsuiting.

In voor het geval van de uitspraak nummer 1 van Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, bestaat er een andere interpretatie van de werklijkheid. Namelijk stelling 2a:
  2a: De achterstand van de mensen van kleur wordt voor een groot deel / het grootste deel l / een overgroot deel (dit te blijken uit onderzoek) veroorzaakt door hun cultuur, oftwel: hun achterstandige cultuur.

Voor welke stelling je op zijn minst een mate van plausibiliteit moet aangeven, maar dat is heel simpel: mensen van kleur komen uit culturen die daar waar ze de maatschappij bepalen, leiden tot slechter functionerende maatschappij. Afgekort: ze komen uit de derde wereld. Of de onderontwikkelde wereld.
    En als ze hun cultuur meenemen naar Nederland, hebben ze daar dus een onderontwikkelde cultuur.
    Oftewel: stelling 2a voldoet volkomen aan de norm van minimale plausibiliteit.

Desalniettemin is stelling 2a er eentje waarvoor de vrijheid van meningsuiting totaal is uitgesloten.

Waarvan Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, een illustratie geeft door hem totaal niet te noemen.

En daarvan geeft Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, ook de verklaring.

Wat Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, gaat doen in woorden is hetzelfde als hier wordt gedaan in beeld (Joop.nl, 11-02-2011, door Adriaan Soeterbroek):

1: Je neemt het standpunt van Geert Wilders dat hij tegen het toelaten van nog meer moslim-immigranten is.
  2: Je maakt hiervan dat Geert Wilders moslims wil afvoeren naar de gaskamers.
    Waarbij automatisch en logisch zijn ingesloten als tussenstappen:
  1a: Geert Wilders ziet moslims als minderwaardige mensen.
  1b: Geert Wilders ziet zichzelf en zijn eigen soort als superieur.
  1c: Als superieur mens heeft Wilders het recht inferieure mensen te vergassen.

Oftewel: van het relatieve standpunt "Moslims gedragen zich dusdanig dat je ze niet in je land wilt hebben", maak je "Mijn cultuur is superieur en ik ben superieur".

Hier Klok in het midden van zijn artikel:
  ... wie meent dat sommige rassen inferieur zijn aan anderen, verdient geen podium.  ...

Oftewel: van "Mensen die menen dat achterstanden van mensen van kleur worden veroorzaakt door de cultuur van kleur" wordt gemaakt "Mensen die menen dat sommige rassen inferieur zijn aan anderen".
    En die mensen verdienen geen podium.

Maar wie zijn die mensen die menen dat sommige rassen inferieur zijn? Dat staat nog verder naar boven in het artikel:
  ... de moraal - of eigenlijk het gebrek daaraan - van populistische leiders.  ...

Waar de facto staat:
  Populistische leiders zijn immoreel.

En onder dat 'populistische leiders' valt zeker Geert Wilders.

Oftewel: Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, doet in woorden precies hetzelfde als in de afbeelding komende van Joop.nl.

En voor mensen waarvoor dit geldt, geldt, van weer een stukje verderop:
   ... wie meent dat sommige rassen inferieur zijn aan anderen, verdient geen podium.

Vergelijk dit met de door Klok gewraakte uitspraak van Kooistra ... :
  ... Uw doorsnee racistische column in de Volkskrant van vandaag komt van Max Pam.

..., en de conclusie luidt: Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, doet precies hetzelfde... , als Sybren Kooistra, Black Lives Matter-aanhanger en internettrol: het monddood-maken van politieke tegenstanders.

Het verschil: Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant wil "Mensen die menen dat achterstanden van mensen van kleur worden veroorzaakt door de cultuur van kleur" monddood maken, en Kooistra wil dat ook doen bij mensen die ook maar wat voor detailkritiek hebben op mensen van kleur en hun aanhang.

Nu zal vrijwel iedereen, indien gevraagd waar de Volkskrant en haar hoofdredacteur zich bevinden in het spectrum van maatschappelijke en politieke krachtenveld antwoorden in de categorieën ergens tussen "midden" en "links van het midden".

Hier hebben we gezien dat principieel Klok niet verschilt van Kooistra, alleen ietwat verschoven is qua toepassing van die principes.

En Kooistra is extremistisch op het niveau net onder aanslagen zoals gepleegd op Janmaat, Kosto en Fortuyn.

Het standpunt van Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant is niet extreem-extremistisch, maar gewoon extremistisch.

Merk op: de extreem-linksextremistische website Joop.nl heeft de pagina met de bovenstaande afbeelding van haar website verwijderd, nadat er gewezen werd op het haatzaaiende karakter ervan.

Blijft over de vraag: wat drijft Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant , ertoe om acties van ene Sybren Kooistra te veroordelen, ne dan uiteindelijk toch hetzelfde te doen?

Daar moet een of andere vorm van dwang achter zitten.

Wat na deze voorgaande analsye niet meer moeilijk te achterhalen zit. De clou zit natuurlijk in dat:
  ...    Het hoogst belangrijke debat over de structurele achterstelling van mensen van kleur ...

Waarin dus twee onwaarheden zitten: er is geen debat, en er is geen achterstelling. Want dat debat zou moeten gaan over de achterstand, en of dat een achterstelling is.

Maar dat kan dus niet, achterstand als reëel mogelijke verklaring voor een achterstand, want dat is in strijd met "Onze Here die in de Hemele Zij".

Of "Allahoe Akhbar".

Of hier in de Frankfurter Schule- of cultuurmarxistische versie: "Alle Culturen zijn Gelijk en als ze dat niet zijn moet je ze Gelijk Maken".

En met dat kom je volautomatisch bij dit ... :
  ... de moraal - of eigenlijk het gebrek daaraan - van populistische leiders.  ...

... en via dat, bij dit ... :
  ... wie meent dat sommige rassen inferieur zijn aan anderen, verdient geen podium. ...

... en heb je dus gedaan dit ... :
  ... Wie nog verder gaat en iemand een racist noemt, ontneemt hem definitief het spreekrecht. ...

... en dit:
  ... Het is prima om een debat te hebben over de vraag wat racisme precies is, maar daarbij moet wel voor ogen worden gehouden dat racisme een strafbaar feit is. Een column of een mens zonder uitgebreide onderbouwing tot racistisch bestempelen is daardoor niet in de eerste plaats een meningsuiting, maar vooral een poging de vrijheid van meningsuiting van een ander te beperken.    ...

Oftewel: je hebt je positie als aanstuurder van een medium waarvan democratie, rechtsstaat, en beschaving afhankelijk zijn, gebruikt om democratie, rechtsstaat, en beschaving te gronde te richten.


Het derde artikel van de Volkskrant over de kwestie. Auteur dit keer is Kustaw Bessems, die schrijft in het kader van een column die hij heeft in het opiniekatern op zaterdag, maar chef is geweest van een eerdere versie van dat katern, en nu chef is van de website van de Volkskrant.
    Net iets onder de hoofdredacteur, dus.
    Hij begint met een overzicht van het geschrevene in deze kwestie, aan het einde uitlopende op dit:
  ... Een column zonder uitgebreide onderbouwing tot racistisch bestempelen is volgens Klok 'een poging de vrijheid van meningsuiting van een ander te beperken'.
    Nu ontdek ik in Pams columns ook niets racistisch, maar volgens mij kun je niet zeggen: debatteer over de betekenis van racisme, zolang je je maar aan de definitie houdt. ...

Bessems gaat afwijken van Klok. Met dit punt:
  ... Antiracismeactivisten proberen die juist te veranderen. ...

Waarbij al eerste opvalt dat 'Antiracismeactivisten'.
    Oftewel: de ene partij is 'Antiracismeactivisten' (is GOED!!!) en de andere partij is extreemrechts (is FOUT!!!).
    Volgende:
  ... proberen die juist te veranderen. ...

Wat heringevuld luidt:
  Antiracismeactivisten proberen de definitie van racisme te veranderen.

Inderdaad.
    Big Brother probeert de definitie van Vrede te veranderen: "Vrede is oorlog".
    Geen neutrale zaak, zoals Bessems het voor doet komen, maar verbale terreur in dienst van het barbarisme.
    Waarna Bessems zelf dat verbale terrorisme gaat plegen:
  En met een goede reden: om niet alleen het uitdrukkelijke idee van rassensuperioriteit te bestrijden ...

Oftewel: volgens Bessems is het zo dat:
  Antiracismeactivisten proberen de definitie van racisme te veranderen ten einde het idee van uitdrukkelijke idee van rassensuperioriteit te bestrijden.

Dit is op diverse manieren onzin.
    Ten eerste zit in alle bestaande defnities van racisme al een bestrijding van het idee van rassensuperioriteit - sla ze er maar op na, het is vaak de eerste stelling
    Ten tweede hangt volledig in de lucht tegen welk maatschappelijk probleem of mening ze strijden, want noch in de maatschappij zit rassensuperioriteit noch zijn er mensen te vinden in de maatchappij die dit 'uitdrukkelijk' aanhangen (wat sommigen privé vinden is totaal irrelevant).
    Maar bij gebrek aanwijsbare werkelijkheid heeft dit natuurlijk de functie van rookgordijn.
    Een rookgordijn voor wat direct erop volgt:
  ... eindelijk ook alle - deels onbewuste - mechanismen van uitsluiting en marginalisering. ...

En wegzetten en achterstellen enzovoort.
    Er is ruime voorraad termen voor het feit dat zwarten een achtergebleven maatschappelijke positie hebben.
    Hier staat: De achterstand van zwarten is uitsluitend en alleen het gevolg van:
  ... deels onbewuste - mechanismen van uitsluiting en marginalisering. ...

Punt.
    Voor de volledigheid: dit is te contrasteren met:
- De achterstand van Afrika ten opzichte van Europa is het gevolg van:
  ... deels onbewuste - mechanismen van uitsluiting en marginalisering. ...

- Het feit dat in het westen een cultuur is ontwikkeld van raketten en mobieltjes, en in Afrika van tovenarij en winti is het gevolg van ...
  ... deels onbewuste - mechanismen van uitsluiting en marginalisering. ...

... enzovoort.
    Oftewel: De stelling ...
  De achterstand van zwarten is voornamelijk of uitsluitend het gevolg van deels onbewuste - mechanismen van uitsluiting en marginalisering.

... is in strijd met de waarneembare werkelijkheid.

Maar de ontkenning van deze stelling is volstrekt maatschappelijk taboe.

En ten einde dat taboe te bestendigen, vindt Bessems ...
  ... Bedreigt Pams aangifte eigenlijk niet de vrijheid van meningsuiting? Een aangifte nog niet. En gelukkig lijkt ze kansloos. Mocht het onverhoopt tot vervolging komen, dan verdient Kooistra alle steun in zijn vrijheid om stukken van Pam zo vaak racistisch te noemen als hij wil.

..., dat de beschuldiging van racisme onbeperkt geuit moet kunnen worden, en ieder idee van eigen betrokkenheid van zwarten bij hun achterstanden:
  ... En met een goede reden: om niet alleen het uitdrukkelijke idee van rassensuperioriteit te bestrijden ...

... verboden moet worden als zijnde 'het uitdrukkelijke idee van rassensuperioriteit'.

Oftewel: Bessems gebruikt weer andere woorden en andere volgordes, maar het komt weer allemaal op hetzelfde neer:
  De huidige strijd om de vrijheid van meningsuiting is geen strijd om de strijd om "De vrijheid van meningsuiting" maar een strijd om te mogen zeggen dat de gekleurde achterstanden te wijten zijn aan gekeurde culturen.

Waarna het wachten is op de volgende bijdrager die komt met de gelijkstelling van "gekleurde achterstanden" met "rassensuperioriteit".

Daarna bleef het wat langer stil, althans voor zover waargenomen in de Volkskrant en direct aanverwante. De volgende bijdrager lijkt ook een wat algemener thema aan te snijden (de Volkskrant, 14-09-2020, door Oscar Donck, politicoloog en werkzaam als onderzoeker aan de Vrije Universiteit):
  Publiek debat

'Ik vind, dus ik mag' is beperkte blik op vrijheid

De eigen vrijheid wordt door sommigen zo verabsoluteerd, dat andere vrijheden erbij inschieten.

Door de coronapandemie is vrijheid weer een veelbesproken factor in het publieke debat. ...
    Het vrijheidsoproer staat niet op zichzelf ...
    Onze verworven vrijheden worden steeds meer tot een uiterste doorgevoerd....
    Dit idee van individuele vrijheid is langzamerhand ...
    Individuele vrijheid blijft zo beperkt tot ...
    De vrijheidsoproepen zijn op zichzelf logisch ...
    Ondertussen raken echte vrijheidsproblemen ondergesneeuwd. ...
     Uiteraard is niet alle kritiek ongegrond, maar het hanteren van een begrip als vrijheid, dat veel tijd en moeite kostte om te realiseren ...
    Juist omdat vrijheid zo'n krachtig begrip is ...

Oftewel: de auteur gebruikt "vrijheid" als basisbegrip en discussiemiddel.
    Met allemaal voorbeelden van de vorm "De vrijheid van de een is de onvrijheid van de ander".
    Volstrekt open deuren, dus.
    Met twee gevallen die over de vrijheid van meningsuiting gaan.
    Merk op: voor de vrijheid van meningsuiting geldt absoluut NIET dat de vrijheid van de een de onvrijheid is van de ander. Als Pietje A vindt, heeft Marietje de volste vrijheid om B, C, niet-A enzovoort te beweren.
   Hier het ene genoemde geval:
  ...    Dit idee van individuele vrijheid is langzamerhand geïnternaliseerd en verabsoluteerd tot een onvervreemdbaar grondrecht. Elke afwijzing daarvan, hoe klein die ook mag zijn, wordt daarom al snel gepresenteerd als een radicale inbreuk op de eigen vrijheid. ... Zo is ...  het veroordelen van racisme is een beperking van 'de vrijheid van meningsuiting' ...

Een lege stellling want er is niemand die heeft beweerd dat het veroordelen van racisme een beperking van 'de vrijheid van meningsuiting' is.
    Het andere genoemde geval ...
  ... Zo beweerde rechtsfilosoof Raisa Blommestijn in De Telegraaf dat 'we ons moeten verzetten tegen de woke-gekte: niet buigen voor intimidatie en onze vrijheden en tradities verdedigen'. ...

Dat 'woke-gekte' is een naam voor de beweging die als basistelling heeft "Alle blanken zijn racisten", en als nevendoelstelling om alle kritiek op de basisstelling te verbieden, zoals de pogingen om rechtse meningsvormers te weren van de universiteiten, het invoeren van een "veilige discussiecultuur" wat betekent dat kritiek op gekleurde culturele zaken verboden is, enzovoort.
    Het laatste citaat lijkt juist dat laatste te doen: omdat er veroordeling aan "het recht op absolute vrijheid" vooraf is gegaan, komt het neer op het ontzeggen aan Raisa Blommestijn van het recht om kritiek te leveren op de woke-cultuur.
    Hetgeen er bijna letterlijk staat in de zin er direct voor:
  ...    Het vrijheidsoproer staat niet op zichzelf, maar moet gezien worden in een traditie waarin 'vrijheid' door met name conservatief-rechts wordt toegeëigend. ...

Natuurlijk is deze steling een flagrante schending van de werkelijkheid, aangezien het juist links is dat staat in een traditie van beroep op vrijheid. Beter bekend als "De jaren zestig revolutie".

Het is niet geheel zeker door de hoeveelheid onzin over vrijheid, maar het hele artikel lijkt de bedoeling te hebben slechts deze ene stelling te onderbouwen:
  Raisa Blommestijn en de rest van rechts moet haar mond houden.

Want voor de rest valt er niets te ontdekken dan die open deuren over vrijheid. Oftewel: voor de rest is er niets zinvols in te ontdekken.


De juistheid van deze interpretatie wordt bevestigd in een artikel geplaatst direct naar het voorgaande. Het heeft weliswaar de status van "column", maar soortgelijke opvattingen zijn al eerder in de Volkskrant verschenen, en de column-vorm leidt ertoe dat de auteur niet de omslag van woorden gebruikt bekend van meer academische verhandelingen.

Zoals meteen blijkt  (de Volkskrant, 14-09-2020. column door Sander Schimmelpenninck, journalist en ondernemer):
  Het filter van de democratie moet dringend hersteld

Dit laat al heel weinig aan duidelijkheid te wensen over. Dat 'filter' is een overduidelijk eufemisme voor "censuur", en dat 'de democratie' is een eufemisme voor "de poliiteke-correctheid".
    Dat laatste behoeft misschien enige toelichting nodig.dus  hier het enige concrete voorbeeld uit het artikel:
  Sigrid Kaag, de nieuwe D66-lijsttrekker gaf bij Buitenhof met zichtbare tegenzin antwoord op de vraag of ze wilde samenwerken met Forum voor Democratie of PVV. ... Het uitsluiten van anti- of ondemocratische partijen zou volgens diezelfde partijen ondemocratisch zijn. Aantoonbare kletskoek ...

Oftewel:het uitsluiten dat het filter moet doen, is dat van PVV en FvD - en soortgelijke. De grootste tegenstanders van de politieke-correctheid.
    Een tweede aanwijzing waaruit dat filter zou moeten bestaan, valt af te leiden uit waar er gefilterd moeten worden:
  ...   De ellende van de vermenging van het rioolwater van de sociale media en het drinkwater van de traditionele media ...
... media, groot en klein, nemen de troep van sociale media ongefilterd over. Het resultaat is niet alleen nepnieuws, maar ook beeldvorming - een eufemisme gezien de kwaadaardigheid ervan. ...
    Want bij sociale media draait alles om beeldvorming, om gelijk krijgen, in plaats van gelijk hebben - alles voor de likes. ...
    Sociale media brengen ons terug in de middeleeuwen, waarin vrouwen als heks werden verbrand vanwege beeldvorming. ...
     Wie nog steeds naïef is over de ellende van sociale media ... ...

Dit kan je combineren met wie er met name gebruik maken van het internet:
  ..    Het opeisen van een stoel aan de grotemensentafel komt voort uit het zelfvertrouwen dat in de kelder van de sociale media is ontstaan. Meningen die geen publiek verdienen, hebben dankzij sociale media opeens een publiek gekregen, doordat mensen met dergelijke meningen elkaars publiek zijn gaan vormen.     ...

Oftewel; die mensen die gebruik maken van de sociale media zijn dgene die in de media niet terecht kunnen.
    En het is volkomen duidelijk aan iedere niet-politiek-correcte dat de media uiterst politiek-correct zijn.
    Wat tenslotte in de voorlaatste zin afgekort en bevestigd wordt:
  ... overheden moeten zo snel mogelijk maatregelen nemen om het filter van de media en democratie te herstellen. ...

Oftewel: het filter van de politiek-correcte media moet ook opgelegd worden aan het internet.
    Nu is alleen al het feit dat de auteur hier toegeeft dat de media een filter hanteren dat hier sprake is van politieke-correctheid en censuur.
    En dat zijn artikel, vertalende die kop, neerkomt op:
  De censuur van de politieke-correctheid moet dringend uitgebreid worden naar het internet

Met nogmaals: dit is weliswaar een column, maar de inhoud van de boodschap is verspreid over meerdere andere artikelen al meerdere malen in de Volkskrant gebracht. En het is volkomen duidelijk welke meningen hier gefilterd en gecensureerd moeten worden: niet alleen die van het FvD en de PVV en aanhang, maar ook die van mensen als Cliteur en Blommestijn.

Voor de volledigheid, aangaande dat "de politieke-correctheid", van dat internet, de reactie van een lezer op de website van Elsevier Magazine bij een artikel van historicus en publicist Geerten Waling over het effect van de komende verkiezingen van maart 2021 (ewmagazine.nl, 15-09-2020):
  Twan Hendriks
... Wilders en Baudet vechten tegen het kartel. Maar de tegenstelling is zo groot dat dat nooit goed kan gaan. Beide groepen, Het kartel en het anti-kartel liggen zo ver uit elkaar dat water bij de wijn doen er niet in zit en als verraad door de achterban zal worden beschouwd.

Kijk zelf maar. Dit wil het kartel:
• Meer EU
• Euro
• Schuldenunie
• Meer immigratie
• Meer klimaatregels
• Meer VN
• Herverdeling van de welvaart over de wereld
• Weg met ons

Het is volkomen duidelijk dat 'kartel' hetzelfde is als "de politiek-correctheid".
    De reeks beleidspunten zegt al meer dan 100 procent genoeg.

Dit is waar auteur Schimmelpennick allemaal op doelt met "Het onfatsoen van PVV en FvD dat niet gehoord zou moeten worden".
    Of aangaande het meest gevoelige punt in die lijst in de woorden van een expert op dat gebied, de al ontmoette hoogleraar immigratie Leo Lucassen (Twitter.com, 16-09-2020):

Dit is waar het allemaal om gaat: "dat er iets mis is met mensen uit Afrika en het Midden-Oosten"

Want dat laatste is natuurlijk wat Lucassen bedoelt maar niet kan opschrijven omdat hij zich dan ontsterfelijk belachelijk zou maken, gezien dat er overduidelijk iets mis is met het Midden-Oosten dus met de mensen uit het Midden-Oosten.

Voor dit goede doel, te voorkomen dat er iets negatiefs gezegd zou worden over "mensen uit Afrika en het Midden-Oosten", is het dat de censuur van de politieke-correctheid in Nederland uitgebreid moet worden tot het internet, en de vrijheid van meningsuiting begraven onder het beton van de bouwwerken van Big Brother.

Wat ook al zichtbaar was bij Schimmelpenninck:
  .. de herontdekking van de heksenjacht en de religieuze overtuiging waarmee iemand als Akwasi wordt aangepakt, is angstaanjagend. ...

Rapper Akwasi heeft tijdens een toespraak voor BLM-demonstraten op de Dam met geweld gedreigd richting Zwarte Piet.
    Bovenstaand Schimmelpenninck's mening over kritiek op een geweldsdreiging.
    Rapper Akwasi is een persoon uit de categorie genoemd in 'dat er iets mis is met mensen uit Afrika'.
    Wat de grote erfzonde is, is het uitspreken van ook maar het geringste idee dat er iets mis is met wie dan ook uit Afrika of het Midden-Oosten.



De linkse versie van de vrijheid van meningsuiting wordt toegelicht hier.

De rechtse versie hier.

Voor de reacties van links op de "rechtse" oproep tot steun aan de vrijheid van meningsuiting, zie hier.

Over de waarde ervan, zie hier.

Terug naar de inleiding hier.